Parijs Roubaix pour Ftc Marknesse

11 april 2016 23:54 Zaterdag om 8:00 was het dan zover, we rijden onder de startboog door op weg naar 150 km avontuur. Wat bij een fles wijn op zaterdagavond was begonnen als een wild idee was nu werkelijkheid. 
Vrijdag had ik met Gert nog rondje verkend op zoek naar kasseienstroken, we dachten toen dat het allemaal wel mee zou vallen, we hadden namelijk een vijf sterren strook gedaan en dat viel erg mee. Wat we niet wisten was dat het een 2 sterren strook was. Gelukkig kwamen we daar zaterdag pas achter zodat we zonder stress konden slapen.

na de start rijden we in een groep van wel 50 man rustig over de weg, nog geen kassei te zien. We zijn : VIncent, de man met ijzeren longen, Adri de man die zorgeloos km naar km pakt. Gert waar niks te gek voor is en ondergetekende die wel van een avontuur houdt. De eerste 35 km rijden we in de groep, lekker uit de wind, gangetje van 30. Kost geen moeite en we moeten alleen opletten voor remmen, bochten en tegenliggers. Weinig tijd om van de omgeving te genieten. Want die is zeker mooi te noemen. Licht glooiend rijden we over landwegen, dorpjes en open gebied zijn het uitzicht de eerste uren. Gert op zijn cx, ik op de mijn beachracer met brede banden. Adri en Voncent op de racefiets. Na de eerste stop gaan we met zijn vieren verder, Vincent zet zich op kop en de km vliegen voorbij. Na uurtje rijden zitten er al flink wat mensen in ons wiel. 

50 km op de teller nog 100 te gaan, we rijden nu de bossen in, het wordt stil in de groep want het gaat beginnen. De hel van het Noorden, de eerste strook is niet ver. Het bos van Wallers is de eerste en tevens zwaarste strook van deze dag. We maken ons geen zorgen want gisteren hadden we ook een 5 sterren strook gedaan op onze sloffen. 


Campers langs de weg, feesttenten, mensen, drukte. De bocht om en daar ligt hij in al zijn glorie. We wensen elkaar geluk en we gaan vol gas de strook op, hij loopt af het eerste deel en ik voel al naar 10 meter dat dit toch echt andere koek is. Spekglad glibberen we alle kanten op, we schudden heen en weer, helmen zakken over je ogen. Links en rechts vallen mensen. In het midden rijden langzame mensen, precies de plek waar ik wil rijden. Links en rechts ervoorbij. Voorzichtig want het is glad, er komt geen eind aan deze strook. Na ruim 5 min is het voorbij we zijn aan de andere kant, wachten op de rest . Vincent komt vloekend, tierend voorbij. Hij wil ter plekken zijn fiets verkopen. NOOIT weer zijn zijn eerste woorden.  Nadat we zijn bijgekomen rijden we verder, paar km verderop de volgende strook 4 sterren. We rijden er knoerthard overheen, valt mee deze 4 sterren. Gelukkig ligt deze er droog bij. Gert heeft lek, zijn zadel is gezakt.

zo gaan er 6 stroken voorbij tot km 90 waar de 2e stop is. De zon is uitbundig aanwezig en we zijn de ergste schrik voorbij, we gaan het zelfs leuk vinden. Gewoon zo hard mogelijk over die stroken knallen en daarna lekker met wind half in de rug over het asfalt. Mijn fiets is in vorm over de kasseien, brede banden doen het lekker en ik rij in mijn eigen tempo lekker verder. Geniet van de mensen die staan te klappen. Op 115 km is de 3e stop, allemaal perfect voor elkaar.

ik bel met de dames dat ik over een uurtje ben, ze gaan naar het stadion om ons op te wachten. Nog 33 km en 7 stroken te gaan. Carrefour is sector 4 en ligt er ook erg slecht bij. Wat een gaten, kuilen, bochten en putten. Maar ook daar knallen we overheen. Het is aftellen, veel mtb fietsen valt mij op, die gaan veel harder over de kasseien. Ik rij Roubaix binnen en zie de spandoeken, nog 2 bochten en dan eindelijk het mooiste moment, we rijden het stadion binnen. Met een brok in mijn keel rij ik het rondje want dit is een geweldige ervaring.